حضانت فرزند قبل از طلاق با چه کسی است؟ فرزندان میوه درخت زندگی هستند. مادر و پدر وظیفه نگهداری و مراقب از این میوه را بر عهده دارند. قانون مدنی نیز در کتاب هشتم، باب دوم از ماده 1168 تا 1179 این قانون به موضوع حضانت و نگهداری از فرزند پرداخته است. بر اساس این قانون نگهداری از طفل یک حق و تکلیف برای والدین است. حضانت حقی است که والدین برای نگهداری از فرزند خود در برابر سایرین دارند. از سوی دیگر تکلیف نگهداری از فرزند را نیز دارند و نمی‌توانند این تکلیف را از خود ساقط کنند. والدین در برابر اعمال فرزند خود مسئول هستند. در این مطلب به بررسی حضانت فرزند در زمان زندگی مشترک و قبل از طلاق می‌پردازیم. برای کسب اطلاعات دقیق در مورد حضانت فرزند کلیک کنید. 

حضانت فرزند قبل از طلاق

بر اساس 1168 قانون مدنی نگاهداری طفل با ابوین یعنی مادر و پدر کودک است. در نتیجه می‌توان گفت که پدر و مادر تا زمانی که طفل به سن بلوغ شرعی برد مشترکا وظیفه نگهداری از طفل را به عهده دارند. این حقی است که قانون به والدین داده است و فقط خود قانون است که می‌تواند این حق را از آن‌ها بگیرد. اگرچه والدین از کودک نگهداری می‌کنند اما بر اساس ماده 1175 قانون مدنی در صورت وجود یک علت قانونی امکان گرفتن حضانت از پدر و مادر وجود دارد.

مصلحت و آسایش فرزند مقدم بر حق حضانت والدین است. از همین رو بر اساس ماده 41 قانون حمایت از خانواده اگر مراجع قانونی به هر طریقی متوجه شوند که موانع حضانت فرزند وجود دارد و والدین کودک یا یکی از آن‌ها صلاحیت نگهداری از کودک را ندارند می‌تواند در مورد حضانت کودک تصمیم مقتضی را بگیرد و حضانت طفل را به شخصی که شایستگی دارد بسپارد یا اینکه برای والدین یک ناظر تعیین نماید.

در مقاله‌ای مفصلا به موانع حضانت که سبب گرفتن طفل از والدین او می‌شود پرداخته‌ایم.

عدم پذیرش حضانت فرزند

همانطور که گفته شد بر اساس ماده 1168 قانون مدنی حضانت هم حق است هم تکلیف. وقتی که قانون تکلیف نگهداری از فرزند را بر عهده والدین گذاشته است اگر پدر و مادر این تکلیف را انجام ندهند قطعا با آن‌ها برخورد می‌شود.

بر اساس ماده 1172 قانون مدنی زمانی که والدین از نگهداری طفل امتناع کنند و وظیفه حضانت را انجام ندهد دادگاه در ابتدا طرفین را ملزم به نگهداری از کودک می‌کند. اگر ملزم کردن والدین امکان نداشته باشد دادگاه حضانت را به شخص دیگری که صلاحیت دارد می‌دهد. اما حتی اگر حضانت به شخص دیگری سپرده شود باز هم والدین وظیفه دارند تا هزینه‌های فرزند را تامین کنند. هزینه‌های فرزند در ابتدا با پدر است در صورتی که پدر فوت کرده باشد هزینه‌ها با مادر است.

همچنین در ماده 40 قانون حمایت از خانواده گفته شده است در صورت امتناع از نگهداری فرزند دادگاه این حق را دارد که تا زمان صدور و اجرای حکم، شخصی که مسئولیت حضانت را داشته در بازداشت نگه دارد. دستور به حبس فقط زمانی امکان دارد که شخص از روی لجبازی یا بدون هیچ دلیل قانونی و منطقی از نگهداری فرزند امتناع کرده باشد. اگر او به یک دلیل موجه از فرزند نگهداری نکند امکان حبس کردنش وجود ندارد.

مدت زمان حضانت فرزند قبل از طلاق

در رابطه با اینکه حضانت والدین نسبت به فرزند تا چه زمان است دو نظر وجود دارد. گروهی معتقد هستند که حضانت از فرزند تا زمان بلوغ شرعی یعنی در دختران 9 سال تمام و در پسران 15 سال تمام معنا دارد و بعد از آن دیگر والدین وظیفه نگهداری ندارند. گروهی دیگر معتقد هستند که حضانت باید تا رسیدن به سن قانونی یعنی 18 سال ادامه پیدا کند.

به نظر می‌رسد که از جمیع این نظرات می‌توان متوجه شد که حضانت تا زمان بلوغ شرعی قطعا ادامه دارد و بعد از آن به وضعیت کودک بستگی دارد که آیا رشید شده است یا نه. در صورت عدم توانایی کودک قطعا حضانت فرزند تا 18 سالگی ادامه می‌یابد. معمولا هیچ یک از والدین به خصوص در ایران فرزند خود را تا زمانی که توانایی مستقل شدن داشته باشد رها نمی‌کنند. فقط قانون آن‌ها را تا رسیدن فرزند به سن مشخص ملزم به مواظبت می‌کند اما این بدان معنا نیست که بعد از این سن والدین فرزند خود را رها می‌کنند.

البته باید به این نکته توجه کرد که حضانت با ولایت متفاوت است. حضانت به معنای سرپرستی و تربیت فرزند است اما ولایت حقی است برای پدر یا جد پدری که تا رسیدن به سن قانونی برای آنان وجود دارد. ولایت شامل پرداخت نفقه و دخالت در تصمیم گیری‌های مهم از جمله ازدواج و امور مالی می‌باشد.

برای دریافت اطلاعات بیشتر در خصوص حضانت فرزند قبل از طلاق، با موسسه حقوقی وکیل دات کام تماس بگیرید. کارشناسان مرکز مشاوره حقوقی وکیل دات کام نیز آماده‌اند تا با ارائه خدماتی در زمینه مشاوره حقوقی تلفنی وکیل دات کام به سوالات شما عزیزان پیرامون حضانت فرزند قبل از طلاق پاسخ دهند.

سوالات متداول